“Volim svoj Ceka”
Negde sam zaturio svoj primerak “Antologije srpske udvoričke poezije”, koju je Marinko Arsić Ivkov objavio u vreme uspona “lidera sa odsjajem sunca u kosi” (1988. godina, stih Milovana Vitezovića o Slobodanu Miloševiću). Zbog toga nisam baš siguran da li je lirsku izjavu “volim svoj Ceka, jer je za čoveka” napisao Oskar Davičo, pa u tom smislu očekujem ispravke boljih poznavalaca ove vrste stvaralaštva.
Reč je, kao i obično, o nečemu drugom. Ako pažljivije pogledate niz fotografija i kratkih video zapisa sa našeg portala, na kojima su naprednjačke perjanice snimljene kako prekjuče dolaze na još jednu “istorijsku sednicu”, brzo ćete shvatiti da je ono što ih povezuje – Sima Spasić.
Izgleda da je on jedini u zemlji Srbiji koji “voli svoj Ceka”, pa ih je redom sačekivao i pozdravljao (izuzetak je Zorana Mihajlović), sa nekima se i izljubio (tri puta, kako je red). Utisak koji nije moguće izbeći je očigledna činjenica da svi oni, ministri, gradonačelnici, šefovi grupa i načelnici resora, ne samo poznaju, već i visoko cene Spasićev doprinos “našoj stvari”.
Kakav “Ceka”, takav i doček! Osuđeni silovatelj, proveo četiri ipo godine u zavoru, predsednik nekakvog Udruženja porodica kidnapovanih, ubijenih i nestalih sa prostora KiM, redovni gost televizija za sreću i ružičastu stvarnost, lane se proslavio tvrdnjom da novinare (of course, samo pojedinih medija) “treba nabiti na kolac i lansirati u svemir”, neizbežan sa svojim megafonom u vreme građanskih protesta ili izjava predstavnika opozicije…
Pošto niko ne razume to što priča i viče neko ga je nazvao “Miša Tumbas srpske političke scene”, ali to je već uvreda za časnog gospodina Miroslava Gajića (1955-2020), koji je na sličan način dočekivao svoje idole, fudbalere i košarkaše Partizana.
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
