Plata za život
Sigurno ste već primetili pravi sajam zapošljavanja po beogradskim banderama i izlozima. “Potrebni radnici”, “traže se” (pa navode zanimanja: vozači, prodavci, pekari, konobari…), što uz već tradicionalnu nestašicu zanatlija svih profila stvara utisak sveopšteg napretka.
Većinu ovih oglasa prati ponuda svega što je odavno regulisano Zakonom o radu: redovna plata, zdravstveno i penziono osiguranje, petodnevna radna nedelja, plaćeni godišnji odmor… Sve ono, čijim uskraćivanjem su nastala mnoga novokomponovana bogatstva, sazidane vile i kućerine, na čemu su generacije “gazda” i “uglednih privatnika” vežbale bahatost, osionost i izrugivanje svima, a naročito “svojim” radnicima.
A tu je i plata! Do skora je većina poslodavaca smatrala da je dovoljno atraktivan iznos od 60.000 dinara, sada se već niko ne usuđuje da stavi manje od osamdeset “crvenih”… To je, ruku na srce, mnogo više od tzv. “minimalca”, koji, čak i sa najavljenim povećanjem, teško može da izdrži trku sa cenama i troškovima života uopšte. Ali, i znatno manje od nečega što se s punim pravom naziva “plata za život”.
Minimalne zarade već godinama u proseku pokrivaju tek jednu četvrtinu onoga što je potrebno za zadovoljenje osnovnih životnih i socijalnih potreba radnika i radnica i njihovih porodica. Prema podacima za prošlu godinu takva plata bi u Srbiji iznosila 114.752 dinara!
Zato su već sada prelasci pojedinih dobrih radnika iz firme u firmu vest za medije. Evo, moj prijatelj Peđa je prešao sa Dušanovca na Zvezdaru, da baš ne reklamiram restoran u kome je konobarisao više od deceniju, pa ni onaj gde su ga juče svečano predstavili gostima… Na rastanku, legendarni “Cokan” mu je dao poznati savet: “Ako vredno radiš osam sati, postaćeš šef, pa ćeš raditi dvanaest sati!”
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
