I to je bio “Švabo”
Legendarni Ivica Osim preminuo je prekjuče, samo pet dana pre nego što bi proslavio 81. rođendan. Ne pamtim da se o nekome tim povodom govorilo sa toliko poštovanja, od rodnog Sarajeva do Japana. Najdirljiviji su memorijali sa Grbavice, iz Humske i sa Merkur Arene u Gracu. U Železničaru je ostvario najveće igračke uspehe, a trenerske u Partizanu i Šturmu, osnovanom baš 1. maja 1909. godine.
Uz posećanja na njegovo igračko majstortvo i trenersku genijalnost da odabere i sastavi ekipu, što je naročito došlo do izražaja u periodu kad je vodio reprezentaciju Jugoslavije (1986-1992), provlači se i nekoliko setnih “eh, da nije”. Da se “Švabo” 1968. nije povredio u polufinalu Evropskog prvenstva u Italiji, sigurno bismo bili prvaci kontinenta pošto smo prethodno izbacili svetske prvake Engleze.
Da nije 1992. reprezentacija Jugoslavije, koja se prošetala kroz kvalifikacije, zbog sankcija vraćena sa Evropskog šampionata u Švedskoj, ne bi tamo trijumfovala “rezervna” selekcija Danske.
Da nije 24. aprila 1985. desni bek Videotona postigao gol tri minuta pre kraja “Željo” bi igrao u finalu Kupa UEFA protiv madridskog Reala i ne bi bilo zamapćeno kako je Osim na klupi čupao kosu sa obe ruke. (U prvom meču bilo 3:1 za mađarski tim, a na Grbavici do 87. minuta 2:0 za Željezničar).
Najviše soli na žive rane dosipa podsećanja na leto 1990. i četvrtfinalnu utakmicu Mondijala u Italiji sa Argentinom. Sa deset igrača izvukli smo nerešen rezultat, Dragan Stojković je pogodio stativu, što je kasnije učinio i Pedro Troljo, a kad je Tomislav Ivković odbranio udarac legendarnog Maradone, imali smo penal viška kod 2:2. Da nisu Dragoljub Brnović i Faruk Hadžibegić traljavim šutevima proslavili argentinskog golmana Goikočeu “i da smo se plasirali u polufinale, pa čak i finale, možda ne bi bilo rata u Jugoslaviji”, kako je po sopstvenom priznaju maštao Osim.
Ovaj tekst napisan je 2. maja, baš na dan kad je pre 51 godinu Željezničar pobedio Crvenu zvezdu sa 4:1 na njenom stadionu. Utakmica prvenstvena, ne preterano značajna, jer je već tada bilo jasno da će prvak biti splitski Hajduk, ali u pozadini je priča za sva vremena. Izlaze igrači na teren, odjednom komešanje, Fikret Mujkić hoće da udari nekog od zvezdaša, Osim umiruje sudiju, grli prvo protivnike, a onda svoje levo krilo odvlači na stranu.
Kasnije se saznalo da su zvezdaši neumesno vređali Mujkića zbog veze sa pevačicom Radimlom Karaklajić, sa kojom je pre toga viđan u javnosti Dragan Džajić, ali i to da mu je kapiten Osim rekao: “Ako hoćeš da se tučeš – eno ti svlačionica, a ako želiš da im uzvratiš kako treba – eno ti terena!”
Na toj utakmici Boško Janković je podstigao sva četiri gola za Saralije, čak tri na asistenciju Fikreta Mujkića, što se i danas smatra jednom od njegovih najboljih fudbalskih partija.
*****************************
Na slikama: Navala Željezničara sa početka sedamdesetih godina prošlog veka: Brane Jelušić, Ivica Osim, Josip Bukal, Duško Bajić i Fikret Mujkić; Novinski tekst o romansi Radmile Karaklajić i talentovanog sarajevskog fudbalera.
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
