Ove godine, zbog korona virusa, nisam menjao sumornu beogradsku zimu za varljivo australijsko leto, ali sam sticajem okolnosti objavio dva teksta sa Australian opena, kao da sam bio tamo.
Počasni gosti u Novakovoj loži
Prošle godine je na nekoliko portala, odmah posle finala Australian opena 2020, objavljena priča o “nepoznatom klincu iz Novakove lože” u pratnji “misteriozne plavuše”. Njegovo navijanje za i nerviranje zbog Novaka Đokovića privuklo je opštu pažnju.
Ove godine njih dvoje su bili u loži devetostrukog pobednika Australian opena na svim mečevima kad je dozvoljeno prisustvo publike, ali je “mladi gospodin”, kako ga je nazvao komentator Eurosporta, samo u nekoliko navrata privukao pažnju kamermana…
Što bi rekli ljudi, stariji je, pa se uozbiljio, a i Novak je, ruku na srce, mnogo manje kidao živce svojih navijača nego lane u finalu protiv Dominika Tima.
2020: Marija i Luka na istom mestu
Reč je o 14-godišnjem Luki Jevtiću, koga sam upoznao pre četiri godine, kad sam prvi put posmatrao utakmicu dečaka iz ovde veoma ugledne FTS 05 Soker akademije, na koju sam otišao zbog Petra Anđelkovića, mlađeg sina mojih prijatelja Vesne i Vlade. I dok Petra mnogi vide kao budućeg “libera” najmanje Čelzija, Luka je više razbijač i voli da daje golove kao njegov idol Aleksandar Mitrović.
U Novakovoj loži, ovde u Melburnu, Luka i njegova mama Marija imaju već godinama svoja mesta, zahvaljujući dugogodišnjem prijateljstvu njegovog oca Dragana sa porodicom Đoković, još iz dana kad je aktuelni svetski broj jedan tek kročio na stazu svetske slave. Novak je više puta bio gost Jevtićevih, pa je zapamćeno da su jednom zajedno bili na fudbalskoj utakmici ovdašnjeg šampiona Melburn Viktori.
Ovaj poznati sportski menadžer, koji je, na žalost, preminuo 2016. godine, doveo je u Australiju mnogo naših sportista, između ostalih i Miloša Ninkovića (nekadašnjeg fudbalera Čukaričkog, Dinama iz Kieva i Crvene zvezde, 28 puta reprezentativca Srbije), koji je već godinama, kao član Sidneja, jedan od najboljih igrača A-lige. U Lukinom klubu uspomenu na Dragana Jevtića čuvaju tako što su nastavili njegovu akciju da sve kopačke koje Luki i njegovim drugarima brzo postanu tesne sakupe i pošalju vršnjacima u nekom lošije stojećem klubu u Srbiji i na Kosovu. Učinili su to i prošle godine, samo čekaju da se smiri situacija oko korone pa da pronađu klub koji će obradovati.
2021: Marija i Luka Jevtić u Novakovoj loži
Dok sam prošle godine na treningu fotografisao Luku i Petra, inače nerazdvojne drugare, pitao sam i gospođu Jevtić da se slika sa momcima, a ona mi je uz osmeh odgovorila: “Neka, lepše mi je da ostanem misteriozna lepotica!”
Kako sam se “slikao” sa Novakom
Tradicija da se predstavnici srpskih medija slikaju sa Novakom Đokovićem posle osvojenog trofeja na Australian openu – započeta pre tri godine – nastavljena je i u noći između nedelje i ponedeljka po melburnškom vremenu.
Zahvaljujući svesrdnoj pomoći Nikole Milivojevića i Đokovićevog fizioterapeuta Ulisa Badia, koji je činio čuda ovog februara u Melburnu, na pano u sali u kojoj se održavaju koneferencije za medije okačene su četiri fotografije. Na tri su poštovane kolege koji već godinama prate najboljeg tenisera planete, moji prijatelji Saša Ozmo, Vuk Brajović i Zoran Kecman, a četvrta je snimljena posle prošlogodišnjeg trijumfa Novaka Đokovića u spektakularnom finalnom meču sa Dominikom Timom.
Tako se i autor ovih redova još jednom “slikao” sa Novakom, pridruživši se opštoj želji da dogodine opet svi budemo na licu mesta.
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
