Poruke doktora Lazića
Danas je peti “drugi rođendan” mojim prijateljima Milanu Ocokoljiću, Radovanu Bogojeviću i Radosavu Vuksanoviću. Njih trojica još ponekad osećaju posledice teške saobraćajne nesreće, kad je pre tačno pet godina, na putu Guča – Ivanjica, u kamion direktno udarila “škoda octavia”, kojom je upravljao njihov saputnik Mladen Lazić, koga je od ozbiljnijih povreda sačuvao vazdušni jastuk, otvoren silinom sudara.
Lazić, koji se ponekad predstavlja kao “osnivač, vlasnik i rektor nepriznatog Univerziteta u Mirijevu”, a mnogima je poznat i kao sjajan zubar lake ruke, autor je satiričnog dela „Osnovi zakucavanja eksera u drvo“, urnebesne parodije na sklepane univerzitetske udžbenike koji služe kao pokriće za štancovanje diploma.
U istom stilu je i njegov roman „Ko je ubio Bendžamina Frenklina“, aktuelna hronika mudrovanja iz dnevnih soba, kojom nas autor opominje na poljuljanost moralnih vrednosti, dvostruke aršine, lakovernost i zablude. Što, zarobljeni u svojim skučenostima i opčinjeni pokretnim slikama sa ekrana, više i ne vidimo kao problem.
Doktor Mladen mi je svojevremeno poklonio dve zbirke njegovih satiričnih pesama pomalo neprikladnog naslova (“K’o prstom u dupe”, a potom i “Dupe uzvraća udarac”). Kad su me kasnije pitali šta mislim o tim stihovima, u šali sam odgovarao: “Bolji je kao vozač!”
Da budem iskren, to je bila velika nepravda prema njegovim pesmama, od kojih neke zaista zaslužuju pažnju, poput “Šta ću ja”, iz koje prepisujem:
“Šta ću ja u ovoj ludoj priči, gde pametan na budalu liči. Gde su kurve postale princeze, gde je svaki smisao bez veze. Gde najgori postadoše vođe, gde ludilo odbija da prođe.
(…) Gde su loši đaci postali junaci, a mudri i vredni očajni i bedni. Onaj srećnik što može da bira, neka beži glavom bez obzira!”
* * *
Ilustracija je pozajmljena iz Lazićevog udžbenika “Osnovi zakucavanja eksera u drvo” (Beograd, 2012.)
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
