Smeh kao lek
“Narod nema smisla za humor. Umesto da bude srećan što će umreti nasmejan dok se smeje najsmešnijem virusu, i operetskoj ekipi vrsnih komičara koji bi trebalo da ih leče, on se plaši” – rekao je glumac Milan Lane Gutović u razgovoru sa kolegom Velimirom Perovićem pre manje od mesec dana, dakle u vreme vanrednog stanja zbog korona virusa.
Sad kad je pandemija uspešno savladana, zahvaljujući prvenstveno ogromnom naporu i brizi predsednika svega ovoga, pa se život naprasno unormalio, ponajviše da bi predstojeći izbori izgledali što normalnije, došlo vreme i za ponovne susrete sa prijateljima, ali i za povratak duhovitosti, koja nas je održala i u mnogo gorim situacijama. Tako sam i ja pozvao drugare da se danas okupimo na starom mestu, u poznatom dušanovačkom restoranu “Stari bunar”, uz konstataciju “dok još možemo”, misleći na sasvim realnu opasnost da će nam se kad junski izbori prođu vratiti i policijski čas, i noćne kupovine, i sve po spisku… Elem, greškom otkucah “dok još mižemo”, što su svi na neki način komentarisali, a apsolutni šampion je glumac Milan Milosavljević, koji me je ispravio: “Pravilno je, dok još gmižemo!”
Moja prijateljica, doktorka Dušanka Stevović Gojgić, autorka sjajne knjige “Smeh kao lek”, ima običaj da kaže da “nijedan lek ne može zameniti smeh, ali zato smeh može zameniti svaki lek”. Čak i kad je više podsmeh, ironija ili običan geg, humor naš nasušni, koji uglavnom srećemo po društvenim mrežama, jer je iz medija gotovo sasvim proteran, čuva nam i obraz i glavu, kad već “gmižemo” pred osionošću, bahatošću i glupošću svake vrste.
Nevolja je samo što sve češće i iskreni pokušaji da budemo duhoviti deluju kao surova konstatacija, kakva je, na primer, prekjučerašnja objava mog prijatelja dr Miroljuba Stojkovića: “A šta ako mi već dugo živimo u cirkusu od države, a ovi danas su samo prvi koji su smogli snage i drskosti da to više ne kriju?!”
Written by : Ivan Mrdjen
Rođen 2. oktobra 1949. godine u Vršcu. Osnovnu školu na Čukarici završio 1964. kao najbolji đak u nekadašnjoj Jugoslaviji. Profesionalnu novinarsku karijeru započeo 1973. kao pripravnik u „Večernjim novostima“. Najduže se zadržao u dnevnom listu “Blic”, čiji je stalni član uređivačkog kolegijuma od 2000. godine. Prvo kao urednik „Blica nedelje“, a potom i kao urednik Beogradske rubrike. Krajem 2010. postavljen za Noćnog urednika u Integrisanoj redakciji “Ringier&Axel Springer” (“Blic”, “Blic nedelje”, “24 sata” i “Blic online”). Sa te pozicije je otišao u penziju 3. oktobra 2014. godine. Dobitnik je Nagrade grada Beograda za novinarstvo za 2012. godinu.
